Inleiding
Sulfiet. Het is zo’n enorm beladen onderwerp geworden in de wijnwereld. Iedereen lijkt er een mening over te hebben, de één nog extremer dan de ander. Toch lijkt het voor velen een klassiek gevalletje van ‘niet weten waar de klepel hangt’. Tijd om de belangrijkste feiten eens overzichtelijk op een rijtje te zetten.
Sulfiet (SO₂), ofwel zwavel, is een antioxidant. Het ligt in een ‘vrije’ vorm als een soort beschermlaag op de wijn. Wanneer het in aanraking komt met lucht, bindt het zich aan het zuurstofmolecuul. Deze gebonden vorm blijft in de wijn, maar is onschadelijk. Geen oxidatie dus. Daarnaast beschermt sulfiet tegen allerlei soorten microben die de wijn kunnen bederven. Een klein scheutje betekent dus: minder risico op bederf, oxidatie en verkleurde wijn!
Al vroeg ontdekte men dat wijn langer houdbaar bleef als het werd afgedekt met sulfiet. In die tijd gebruikte men zwavelkaarsen in de vaten, de rook doodde micro-organismen. Tegenwoordig voegt men sulfiet toe in vloeibare, gas- of poedervorm.
Sommige wijnmakers claimen dat hun wijn ‘sulfietvrij’ is. Dat is simpelweg niet waar. Sulfiet is een natuurlijk bijproduct van de alcoholische vergisting en zit altijd in kleine hoeveelheden in wijn. Een eerlijkere term is: geen toegevoegde sulfieten. In de natuurwijnwereld is dit een populaire claim. Vanaf 10 mg/l (vrij + gebonden sulfiet, volgens EU-regelgeving) is de vermelding “bevat sulfieten” verplicht op het etiket.
Denk aan gedroogd fruit, azijn, soep in blik of kant-en-klare aardappelpuree. Wijn is dus zeker niet het enige product met sulfiet.
Het komt niet vaak voor, maar sommige mensen zijn gevoelig of zelfs allergisch voor sulfiet. Symptomen kunnen zijn: ademhalingsproblemen, huidreacties of hoofdpijn. Al zullen de meeste mensen eerder hoofdpijn krijgen van een glaasje te veel, dan van sulfiet zelf.
Hoewel sulfiet beschermt, kan een te royale dosis nadelige effecten hebben. Het kan de gistactiviteit vertragen en het rijpingsproces verstoren. In extreme gevallen ‘sluit’ het de wijn af, wat zich kan uiten in reductie: onaangename geuren van rotte groenten of lucifers.
Sulfiet kan ook worden gebruikt om de vergisting te stoppen, bijvoorbeeld als een wijnmaker restzoet wil behouden. Het blokkeert ook melkzuurbacteriën, waardoor de frisse appelzuren niet worden omgezet in zachtere melkzuren. Zo behoud je een frissere wijnstijl.
Rode wijn heeft van nature bescherming door tannines, net als sulfiet werken die als antioxidanten. Hoe meer tannine, hoe minder toegevoegde sulfiet nodig is. Sommige wijnmakers voegen zelfs puur tanninepoeder toe als alternatief.
De meeste wijnmakers kiezen voor veiligheid en voegen sulfiet toe. Maar het kan ook zonder! Voorwaarde: perfect gezond fruit, smetteloze kelder en optimale omstandigheden. Niet elk jaar is geschikt, maar als het lukt proef je een puur en expressief resultaat.
Wijnen met een scheutje sulfiet:
Zo min mogelijk toegevoegd sulfiet: